Maya tempels, rastafari en overstromingen

7-11
Weinig te vertellen over deze dag. Een dag reizen naar Flores, in het noorden van Guatemala. Het was een vrij lange rit met veel te veel mensen in een veel te klein busje. Na 3 keer wisselen van bus (geen idee waarom) waren we (ik en Pete, met wie ik in Laquin was) bijna in Flores. Bij aankomst op het schiereiland Flores een kamer gescoord met een balkon dat uitzicht had op het omliggende meer. Er was een dakterras met hangmatten die het uitzicht bij zonsondergang nog beter maakten.

8-11
Eerste dag in Flores het schiereiland verkent, wat gegeten en gedronken en Santa Elena op het vaste land verkent. 's Middags van heftige regen en onweer genoten vanuit een hangmat op het dakterras. De avond doorgebracht in een bar en op een soort marktje voor avondeten.

9-11
Om 4.30 deden Pete en ik een tour naar Tikal, een groot maya tempelcomplex. Om 6u kwamen we aan bij de ingang van het park, waar weer werden verwelkomt door de geluiden van Howler Monkeys over de jungle. Het was enorm vochtig. We waren blij dat we geen vroegere tour deden om zonsopgang te bekijken want het enige zichtbare was water in de lucht. Onze gids leidde ons rond door het complex en gaf uitleg over de verschillende tempels en de maya's. Omdat we vroeg waren, waren er nog allerlei dieren in de buurt zoals spidermonkeys, wasbeerachtige, hagedissen en allerlei vogels. Na afloop van de tour hadden we nog zo'n anderhalf uur om wat rond te kijken die we grotendeels besteed hebben op de top van de hoogste tempel met uitzicht over de uitgestrekte jungle.
Later die dag 10 pinautomaten geprobeerd zonder succes. Gelukkig nog net genoeg op zak voor avondeten en vervoer voor morgen.

10-11
In de ochtend een bus genomen naar Belize City, tijd voor een kleine detour. Het zat niet in de planning om naar Belize te gaan maar vanwege voldoende tijd toch besloten om naar Caye Caulker te gaan. Caye Caulker is een eiland voor de kust van Belize, in de Caribische zee. Groot voordeel in Belize is dat ze Engels als eerste taal hebben, al is dat soms lastig te verstaan bij de rastafari bevolking van Caye Caulker. Het eiland kent geen echt verkeer, alleen golfkarretjes, die langzaam voorbij komen. Vooral langzaam, want dat is het motto op het eiland "go slow!". Na het eiland verkent te hebben was het tijd voor avondeten, kreeft. Het eiland staat er om bekend, de kreeft is goedkoop en dagvers. De dag nog even goed afgesloten bij een bar op het strand.

11-11
Na het ontbijt van kamer gewisseld en even in een hangmat gelegen. Daarna rond het eiland gekanood. Toen we bijna terug waren bij het hostel kwamen we langs een ondiepe plek waar een tiental Tarpons rondzwommen van ongeveer een meter lang. Even rondgehangen rondom de plek en toen doorgepeddeld voor een potje poolen in de bar. Het hostel, genaamd Dirty McNasty was een aangename verrassing. Vooral de gratis rum-punch in de avond. We dachten eerst dat de rum in de rum-punch een grap zou zijn, totdat we de bartender moesten helpen om een 150 liter vat rum de trap op te dragen. Er hing een blaadje "1 cup for every guest", maar dat betekende dat je 1 beker kreeg, die je mocht blijven vullen. In de avond met een groep van 8 man gaan uiteten en daarna terug voor een glaasje rum-punch, het is tenslotte de Caribbean.

12-11
In de ochtend nog een rondje in de kano gemaakt naar de Tarpons, die nog op de zelfde plek rondzwommen. 's Middags een snorkeltour gedaan. We starten in het rif van Caye Clauker en waren al snel onder de indruk van het koraal en het onderwaterleven. Na het zien van talloze vissen waren we bijna terug bij de boot toen een schildpad kwam langszwemmen. Terug op de boot gingen we naar een andere locatie om te zwemmen met Nursesharks en stingrays, awesome! Zelfs twee stingrays geaaid, en er beter afgekomen dan Steve Irwin.
Bij terugkomst van de snorkeltour had ik een briefing bij Raggamuffin over een zeiltocht in de aankomende drie dagen. Ik kreeg daar echter slecht nieuws, het weer zou omslaan naar heftige regen, waardoor de zeiltocht een dag later zou vertrekken. Nouja, dan nog maar een dag going slow, de mentaliteit waar je hier maar lastig onderuit komt.

13-11
Ze zeiden regen, en regen kwam er. Het viel het grootste deel van de dag met bakken uit de hemel. In de middag heb ik mijn zwembroek aangetrokken en ben een stuk gaan kanoën. Toen de regen weer heftiger werd de kano op het land getrokken, gekanteld en er onder gaan zitten. 's middags bij het hostel gebleven, weinig keuze. De briefing van deze dag bracht echter nog slechter nieuws, het regenfront was blijven hangen waardoor de zeiltocht geheel werd afgelast. Erg jammer want het zou een gaaf avontuur zijn geweest, maar met die hoeveelheid regen is het geen lol om op een boot te zitten en om te kamperen op een stand.

14-11
De zeiltocht zou eindigen in het zuiden van Belize, op het vaste land. Een ideale plek om verder te reizen. Nu dit niet ging gebeuren heb ik de boot genomen naar Belize City, en een bus naar Punta Gorda. De busrit viel niets tegen, redelijk comfortabele zittingen en reggae uit de speakers van de oude Amerikaanse schoolbus. Er waren zeer regelmatig waarschuwingsberichten op de radio vanwege rivieren die overstroomde door de heftige regen. Het leek perfect te gaan totdat we een stop maakte bij een busstation in een klein dorpje en de buschauffeur zei dat we een rivier over moesten steken, die zo hoog was komen te staan dat de burg onderwater was verdwenen. Na een aantal uren wachten naar de rivier gereden maar het water stond nog te hoog. Uiteindelijk duurde het 9 uur voordat we de brug over konden. Het was inmiddels 1uur 's nachts. Twee uur verder, met water links en rechts van de weg stopten we weer. 200 meter weg stond blank, er was niet eens een rivier in de buurt. Opnieuw wachten tot het water daalde tot een niveau waarin de bus kon rijden. De blijheid dat we verder konden duurde echter niet lang. Opnieuw kwamen we bij een stuk weg dat blank stond, waar we niet doorheen konden. Na twee uur wachten kwam er een vrachtwagentje van het leger aan dat hoog op de poten stond. Zij gingen mensen naar de andere kant van het water rijden. Zo gezegd zo gedaan en aan de andere kant van de overstroming een bus gevonden.
Mijn verwachting was om 16u aan te komen in Punta Gorda, maar dat was inmiddels 8u 's morgens geworden. Achja, scheelt een overnachting. Van daaruit een boot genomen naar Puerto Barrios, Guatemala. Opnieuw een spannend stuk, een klein bootje in heftige golven. Vanuit Puerto Barrios mijn weg over land vervolgd naar Rio Dulce, tijd om bij te komen.