Vliegtuig in de jungle, duiken en de belastingman

21-11
Om San Pedro Sula, murder capital of the world te vermijden een directe shuttle genomen van Copan naar La Ceiba. Onderweg een uurtje file gehad. De oorzaak bleek een vrachtwagentje vol eieren dat was verongelukt. Een aantal locals waren tussen de puinhoop aan het zoeken naar heel gebleven eieren. Dat was toch weer even een reality check, over de armoede die in deze regio heerst. Aangekomen bij de boot naar Utila een meevaller, de prijs bleek $5 in plaats van $25. Toen een gloednieuwe, grote catamaran aanlegde wilde ik opstaan om aan boord te gaan, maar die bleek van een ander bedrijf. De tweede grote boot bleek een andere bestemming te hebben en uiteindelijk kwam daar de goede boot, ongeveer een derde van de grootte van de andere en bijna afgeschreven.

22-11
Ik ben naar Utila gegaan voor een duikcursus, maar alvorens die te starten een dagje rust. Nouja rust, ergens in de jungle zouden de restanten van een in 2009 neergestort drugsvliegtuig liggen. Met mijn machette, camera en water ben ik op pad gegaan. Eerst een uur gelopen tot het vliegveldje, de landingsbaan afgelopen en de jungle in gegaan. Dat was het eindpunt van de beschrijvingen op internet. Ik was blij dat ik de machette bij me had, want er waren geen paden en veel begroeiing en spinnenwebben met grote spinnen. Het gebied waarin ik zocht was ongeveer 1 bij 1 kilometer, maar met een zicht van zo'n 10 meter was het erg lastig. Na anderhalf uur hakken met de machette vond ik een aantal brokstukken. Ik moest in de buurt zijn maar er was niets te zien. Nog een half uur verder zag ik iets wits door de struiken. Ik kapte de planten weg en daar was het! Er was niet veel van over maar ik was er. Het was lang geleden dat er iemand is geweest want de planten om het wrak waren in takt. De 1700kg cocaïne die ooit aan boord was is er destijds natuurlijk uitgehaald, net als alle andere dingen van waarde, maar ik was high van adrenaline. Bijna elke toerist die op het eiland komt weet van het vliegtuig, maar slechts een handvol mensen proberen het te vinden en nog minder slagen daarin.

23-11 t/m 27-11
De duikcursus (Padi Open Water) duurde vier dagen. De eerst dag bestond alleen uit et bekijken van instructievideo's en et beantwoorden van vragen. Op dag twee leerde we hoe we de duikuitrusting moesten opzetten, checken en gebruiken en bestede we vier uur onder water voor het leren van diverse skills.
Op dag drie stonden de eerste twee echte duiken op het programma en het theorie examen waarbij het onmogelijk was om te zakken. Tijdens de duiken een groene Murene van zo'n 75cm gezien en talloze vissen in alle kleuren. Utila ligt in het tweede grootste rif ter wereld (net als Caye Caulker in Belize, waar ik eerder was), dus aan koraal ontbrak het ook niet! 's Avonds werd dit nog even afgemaakt door het zien van een Spotted Eagle Ray die vlak voor de pier bij de duikschool voorbij zwom.
Op dag vier werden we tijdens de laatste twee duiken voor het behalen van het certificaat vergezeld door een groep dolfijnen. Dit waren echter nog niet de laatste duiken, de dag erna had ik er nog twee. En wat waren die gaaf! We kwamen een Nurse Shark tegen die stukken groter was dan ikzelf, hij zwom recht op af en toen ik iets omhoog ging zwom ie vlak onder me door, awesome!
Die avond was het Thanksgiving. Ik wist niet wat ik me er bij moest voorstellen maar de bedoeling was dat iedereen iets van eten of wijn zou meebrengen. Uiteindelijk kwamen er zo'n 75 mensen opdagen en werd het een groot eet en drink festijn.

28-11
Na een kleine week is het tijd om Utila te verlaten. De laatste dagen waren soms wat vreemd. Er was veel te doen om de "belastingman" die met twee militairen alle bedrijfjes op het eiland langs ging ter controle. Drie kwart van de winkeltjes, restaurants en kroegen sloten hun deuren om de belastingman te ontwijken. Hoe dit precies werkt weet niemand, misschien weet de belastingman niet het verschil tussen een bedrijf dat gesloten is en een bedrijf dat niet bestaat? Deze ochtend zou ik om 6u de boot naar het vaste land hebben. Echter, de belastingman had het ferrybedrijf laten sluiten vanwege een belastingachterstand. Gelukkig kreeg ik het geld van het kaartje terug en is er een tweede ferrybedrijf.
Later die dag, op weg naar Copan kreeg de bus waar ik in zat pech. De chauffeur was even aan het puzzelen bij de motor en haalde er een stuk touw bij. Hij knoopte twee onderdelen aan elkaar en starte de bus, good to go!