Medellin & Zona Cafetera
Blijf op de hoogte en volg Jim
30 Juli 2017 | Colombia, Medellín
24-07-2017
's Ochtends vertrokken we met een taxi naar het vliegveld van Santa Marta. Op het kleine vliegveld hadden we een mooi uitzicht op een stukje van de landingsbaan en de richting waar vliegtuigen aankwamen. Mooi vermaak om de tijd te doden. Bij aankomst op het vliegveld van Medellin hebben we eerst iets gegeten en vervolgens een bus genomen naar het centrum. De rit van een klein uurtje had erg mooie uitzichten op het berggebied en werd alleen maar beter toen we zicht kregen over de vallei waar Medellin met zijn 3 miljoen inwoners in ligt.
Na onze spullen afgezet te hebben in het hostel zijn we (de toeristische) buurt El Poblado gaan verkennen. Ondanks de grote van de stad is het erg gemoedelijk. Wat vooral erg opviel was wat er gebeurde bij stoplichten die op rood stonden. In plaats van irritante agressieve ramen wassers gingen hier mensen met instrumenten het kruispunt op om een liedje te spelen op hun gitaar en trompet. Dat is nog eens wat anders dan bijvoorbeeld in Parijs waar we wel eens vervelende ervaringen hebben gehad!
25-07-2017
We hadden een tour geboekt naar Comuna 13, een beruchte buurt tegen de heuvels van Medellin waar Colombianen zelfs niet heen konden zonder daar te eindigen. Hoe erg de situatie is geweest, hoe goed het nu als voorbeeld dient van vooruitgang. Allerlei projecten hebben de wijk en vooral de mentaliteit van de mensen verandert. Alle grauwe grijze huisjes zijn nu gekleurd, de wijk staat met een gondel en zes roltrappen in verbinding met het centrum en er zijn sociale projecten om mensen aan werk te helpen.
Graffiti artiesten hebben door de hele wijk super gave prenten op de muren gemaakt met symboliek van de vooruitgang, erg gaaf!
Voordat we naar Comuna 13 zijn gegaan begon de tour bij de metro, iets waar de mensen van Medellin enorm trots op zijn. Er wordt niet gegeten en gedronken om de metro schoon te houden (het mag wel), er zit geen graffiti op en de deuren zijn erg sterk (pro-tip, zorg dat je hand er niet tussen zit, want die komt niet zomaar los).
Tijdens de tour hebben we wat hapjes en drankjes uit de regio geproefd met als favoriet de empanadas. Na 5,5u was de tour afgelopen en zijn we terug gegaan naar het hostel, gaar.
Elien is even op bed gaan liggen en ik ben nog een stukje gaan lopen, ergens een espresso gescoord en even in een parkje gaan zitten waar ze wifi hadden. Dat hebben ze hier op veel plekken en de snelheid is boven verwachting.
's Avonds hebben we ergens lekker gegeten bij een Italiaans restaurant waar ze heerlijke biefstuk hadden en zijn we geëindigd met een cocktail op een rooftop bar op de 17e verdieping met uitzicht over Medellin, waar langzaam steeds meer lichtjes doofden.
26-07
Vandaag een tweede tour met gids, nu door het centrum van Medellin. Het was een grote groep van meer dan 20 man maar de gids had een microfoon en luidspreker waardoor het goed te volgen was. De gids vroeg onze voornamen en we gingen een stukje met de metro. Toen begon hij zijn intro door een rondje te maken en te vragen waar iedereen vandaan kwam. Hij sprak iedereen uit de losse pols bij voornaam aan zonder aantekeningen en we zaten vol verbazing te luisteren. De tour zat super goed in elkaar en we gingen langs alle noemenswaardige plekken in het centrum.
Wederom bleek hoe geweldig de bevolking van Colombia is, een vrouwtje sprak de groep uit het niets aan om te waarschuwen dat er verderop een aantal mensen werd overhaalt tot een spelletje waarbij je altijd geld verliest. Aan het einde van de tour was er nog een voorbeeld waarbij een willekeurige voorbijganger zijn dank kwam uitspreken voor het bezoeken van Colombia en snoepjes uitdeelde.
Na afloop van de tour zijn we nog even de botanische tuin van Medellin in gegaan. Buiten dat het een enorm groen park is in de immense stad was het weinig bijzonders, totdat we gewezen werden op een aantal grote leguanen. Even een paar te gekke foto gemaakt en daarna weer terug naar de metro. We hebben toen nog even een ritje gemaakt met een gondel (aan de andere kant van de stad dan gister) en daarna terug gegaan naar het hostel om even te ontspannen.
De avond hebben we afgesloten bij het Hard Rock cafe waar een kilo vlees en een mega groot toetje wachtte onder het genot van twee bandjes.
27-07
Tijd voor een nieuw avontuur, we gingen de auto ophalen die we hebben gehuurd. De Chevrolet Sail van een half jaar oud was perfect voor ons. De route ging naar Jardin, een klein plaatsje 140km verderop in de bergen. Eerst hebben we een tussenstop gemaakt bij La Catedral, de privé gevangenis waar Pablo Escobar een tijd heeft doorgebracht. Heel veel was er niet van over maar het was duidelijk dat hij een strategische maar vooral super mooie locatie had uitgekozen, in de bergen met uitzicht over Medellin. De route verder naar Jardin was ook erg gaaf. Het was nog wel even wennen om door de bergen te scheuren met ontelbaar veel bochten. Ze hebben hier regelmatig drempels van zo'n 15-20cm hoog waar je stapvoets overheen moet. Meestal zijn die geel geverfd zodat je ze ziet maar we hebben ondervonden dat die verf soms weggevaagd is. Op de doorgaande weg door een klein dorpje knalde we met ruim 40 over zo'n drempel heen, een flinke klap voor ons en vooral de auto maar ah, kan die hebben..
Jardin is een klein plaatsje in de bergen tussen de koffieplantages met veel fel gekleurde huisjes. Toen we rondliepen kwamen er allerlei jeeps met plantage-werkers terug in het dorp die ons allemaal begroette.
Het is niet erg toeristisch en dat was te merken aan het gebrek aan restaurantjes. 's Avonds hebben we ons dus maar volgegeten bij de straatstalletjes. Het is erg leuk om te zien dat dit dorp de echte Colombiaanse cultuur nog kent en aardig welvarend is door de koffiehandel.
28-07
Deze ochtend hebben we nog even rondgelopen in Jardin en daarna de spullen in de auto gegooid voor een rit naar Salento van bijna 200km. Een 20 minuten de weg afgereden te zijn hield het asfalt ineens op, niet echt een succes voor ons sedan. Weinig keus dus omgedraaid en een route de andere kant op genomen. Onderweg nog even getankt (€0,65 per liter) en een super lekker lunch gehad bij een restaurantje langs de weg.
Doordat we een andere route hebben moeten nemen werd deze wel 100km langer. In Europa niet zo'n punt maar door de ontelbare bochten en langzame vrachtwagens is dat hier behoorlijk wat. Het werd nog langer door werkzaamheden waarbij telkens maar één rijrichting tegelijk erdoor mocht en we vaak lang moesten wachten. Inmiddels begon de Colombiaanse rijstijl wel te wennen, niet kijken naar snelheidsborden, dubbel doorgetrokken strepen en inhalen op de meest onmogelijke plekken. Het mooiste was nog met 50km rijden door een schoolzone waar we 20 mochten. In de achteruitkijk spiegel zaten twee drukkende politiemotoren die inhaalde zodra ze konden.
De geplande rit van 4,5uur werd duurde echter steeds langer, tot na het donker. Hier zagen we wel wat tegenop maar al snel realiseerde we dat we in Colombia waren, waar het gevaar toch echt enorm veel kleiner is dan verwacht.
Het laatste stukje naar ons hostel was offroad, maar gelukkig wel begaanbaar met onze auto.
Na 8,5u waren we er dan, op 1900m hoogte, waar onze truien toch goed van pas kwamen.
29-07
Tot nu toe hebben we steeds behoorlijk luxe kamers gehad, maar deze ochtend was toch wel ultiem. We werden wakker met een groot raam aan het voeteneinde van het 2,5m brede bed met een geweldig uitzicht in de bergen. Voor de kamer was een kolibri zich aan het rondeten aan de bloemetjes, wat een begin van de dag!
De reden dat we hier heen zijn gekomen was Valle de Cocora, bekend om wax-palmbomen van wel 60m hoog. Met de auto zijn we naar het begin van de vallei gereden. Er zou een korte hike van een uur zijn naar een punt met een mooi uitzicht over de groene heuvels met de palmbomen. We zijn het pad gevolgd, de jungle in, de rivier over, een berg omhoog, omlaag, rivier over, omhoog, etc. Nog steeds jungle. We wilde enorm graag het beloofde uitzicht zien waar wel al een voorproefje van hadden gehad op foto's. Na ruim 2,5u kwamen we aan bij een huisje met een paar koeien, een paard, hond, een paar kippen en twee verbaasde mensen. We waren al 1,5u geen mensen meer tegen gekomen en besloten daar om te keren want we konden niet goed zitten.
De weliswaar mooie route dus weer teruggegaan, zoekend naar ander paden die we gemist konden hebben maar niets. Met de auto bijna in zicht vonden we een plek waar mensen een heuvel op liepen. Het was een privé terrein waar de boer een euro entree vroeg en wie had dat gedacht, dit was het. We waren op het verkeerde been gezet door "een hike van een uur", want dit was hooguit 15-20min, maar het uitzicht mocht er wezen!
30-07
Deze dag was eigenlijk een dag reizen, 330km wat dus een aardige uitdaging ging zijn. Het begon erg goed, tot een grote politie controle waar we een uur voor stil gestaan hebben. Een aflevering Narcos op m'n telefoon en een zakje chips verder konden we weer door, tot Pereira. Daar hadden ze schijnbaar een autovrije zondag waardoor de hoofdweg was afgesloten. Afijn, weer een halfuur verder en we waren weer op de goede weg. Het ontbijt hadden we overgeslagen om vroeg te vertrekken en we hadden ondanks wat koekjes honger en zin in brood. Na een korte stop bij een Subway weer verder. Plankgas tot in de bergen voor Medellin, waar we in een convooi kwamen achter een vrachtwagen die de berg maar net omhoog kwam. Na een tijd gewisseld te hebben tussen de eerste en tweede versnelling konden we dan eindelijk inhalen. Een touringcar die voor ons zat en ook inhaalde had er zin in, die konden we amper bijhouden. Onvoorstelbaar hoe hard die door de bochten heen kwam zonder ongelukken.
Na ruim 10u rijden kwamen we in de schemer aan in Guatape. Even relaxen en toen wat te eten gezocht. Er zijn hier met name dagjes mensen en er was weinig leven. Uiteindelijk belande we als enige op een rooftop waar de chef ons de keuzes voorlegde in het Spaans. Het kwam er op neer dat we zelf wat mochten verzinnen, maar zijn aanbeveling was pad thai of een pasta. Klonk goed, van beide een. Al snel kwam hij terug want hij had geen noodles voor de pad thai, maar kon het wel heel lekker maken met spaghetti. Twee minuten later kwam hij weer aan, hij miste de meeste ingrediënten voor de pasta, een curry dan misschien? Het was heel vreemd maar de beste man zette wel een heerlijke maaltijd op tafel.
-
03 Augustus 2017 - 21:46
Ton Frissen:
Prima uitgebreid. maar kernachtig verslag. Geeft een goed beeld van jullie belevenissen en afgelegde afstanden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley